Η Γιορτή της Μητέρας !!!

Αγαπητές Πολύτεκνες Μανούλες ,
Με αφορμή την παγκόσμια Ημέρας της Μητέρας, που έχει καθιερωθεί τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, ο Δήμος Μαρκοπούλου και η Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Μαρκοπούλου, σας προσκαλούν να γιορτάσουμε μαζί το Σάββατο 7 Μαϊου 2016 και ώρα 7.30 μ.μ., στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Νικολάου & Κων/νου Μεθενίτη», στον πρώτο όροφο του Δημοτικού Κινηματοθεάτρου Μαρκοπούλου «Άρτεμις» (Γιαννάκη 5, Μαρκόπουλο Μεσογαίας).
---------------------------------------------------------------------------------
Είναι μια εκδήλωση σημειολογική που αποτυπώνει το συλλογικό σεβασμό μας απέναντι στο ιερό πρόσωπο της Μάνας, το πανανθρώπινο σύμβολο της ζωής και της ανιδιοτελούς αγάπης, αλλά και τον απέραντο θαυμασμό μας για την Μάνα, τον στυλοβάτη της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, που αποτελεί το σύμβολο της αυτοθυσίας και της υπέρβασης του εγωκεντρισμού.

Για όλους μας η Μητέρα, με όποιο επίθετο κι αν συνοδεύεται, είναι πρόσωπο ιερό. Νεαρή ή ηλικιωμένη, πλούσια ή φτωχή, διάσημη ή απλή, μορφωμένη ή μη εγγράμματη, εργαζόμενη ή άνεργη, περιβάλλεται από ένα φωτοστέφανο αγιοσύνης, γιατί στην αγάπη της αντικατοπτρίζονται τα βαθύτερα και τα πιο ποιοτικά συναισθήματα του ανθρώπου. Ένα σκαλί παραπάνω η Πολύτεκνη Μητέρα, διαθέτει όλα τα προηγούμενα στον υπέρτατο βαθμό, γιατί βιώνει τη μητρότητα πολλαπλά και καλείται να μοιράσει ακριβοδίκαια τα συναισθήματα, τις ατέλειωτες φροντίδες μιας μεγάλης οικογένειας, τον προσωπικό της χρόνο και τη ζωή της ολόκληρη θέτοντας τον εαυτό της και τις ανάγκες της σε δεύτερη μοίρα.

Οι ρίζες της πολυτεκνίας βρίσκονται βαθιά στην παράδοσή μας, αλλά κι εμείς, όπως όλες οι κοινωνίες Δυτικού τύπου, υποκύψαμε σε μια λογική προσωπικής ευμάρειας, αναδομήσαμε την κλίμακα των παραδοσιακών αξιών μας και οδηγηθήκαμε σε εγωκεντρικές επιλογές και στάσεις ζωής. Η πολυτεκνία φαίνεται να έχει μια αντιστρόφως ανάλογη σχέση με την ανάπτυξη του δυτικότροπου πολιτισμού, που φέρνει το «εγώ» μας στο προσκήνιο, μας γοητεύει με τους στόχους μιας επιτυχούς προσωπικής επαγγελματικής ανέλιξης και διάκρισης, μας κατευθύνει με την ιεράρχηση προτεραιοτήτων που θέτουν τα υλικά αγαθά και τον προσπορισμό οικονομικού κέρδους στο επίκεντρο.

Για πολλούς υπάρχουν και αντικειμενικοί κοινωνικοί και οικονομικοί λόγοι, όπως η υψηλή ανεργία, η δυσχέρεια εύρεσης σταθερής εργασίας, οι μακροχρόνιες σπουδές και το πολύ υψηλό κόστος ζωής σε συνδυασμό με τον άκρατο καταναλωτισμό που κυριαρχεί στην εποχή μας. Η μέριμνα για την αξιοπρεπή επιβίωση μιας πολύτεκνης οικογένειας και για την ενδεχόμενη αποκατάσταση των παιδιών είναι πολλαπλάσια και ανεπιφύλακτα θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι σήμερα η επιλογή της πολυτεκνίας είναι ηρωισμός.

Κυρίως, όμως, φαίνεται οι λόγοι να είναι βαθιά προσωπικοί και εσωτερικοί. Η αξιολογική κλίμακα του καθενός μας φαίνεται να δομείται περισσότερο με γνώμονα την φιλαυτία και τις προσωπικές ανάγκες, παρά με συλλογικά κριτήρια. Η συνειδητή πολυτεκνία για πολλούς έλκει την προέλευσή της από τις ορθόδοξες θρησκευτικές πεποιθήσεις και για άλλους βασίζεται σε μια «οικογενειοκεντρική βιοθεωρία» που από άλλη οδό καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα του σεβασμού της ανθρώπινης ζωής ως αυταξίας. Με λίγα λόγια, οι συνειδητά πολύτεκνοι ανακαλύπτουν έγκαιρα τη μεγάλη αλήθεια που διαπιστώνουμε όλοι στη δύση του βίου μας: ότι η οικογένεια αποτελεί την πιο γνήσια και ανεξάντλητη πηγή ευτυχίας.

Μέσα σε αυτήν, λοιπόν, την πολύτεκνη οικογένεια η Μητέρα είναι ο πιο ισχυρός κρίκος στην αλυσίδα της ζωής. Μέσα στο κορμί της συντελείται το μέγιστο θαύμα της δημιουργίας, το θεϊκό μυστήριο της γονιμοποίησης, και η μήτρα της γίνεται το πρώτο λίκνο της νέας ζωής. Η πολλαπλή εγκυμοσύνη και μητρότητα, μια πραγματική ευτυχία, είναι συγχρόνως και μια καταπόνηση του γυναικείου σώματος, είναι μια ενσυνείδητη δοκιμασία και προϋποθέτει μια συγκεκριμένη προσεκτική διαβίωση.

Η βαθιά μητρική σχέση της μάνας με τα παιδιά της ξεκινάει από τα πρώτα σκιρτήματα του εμβρύου που κυοφορείται στα σπλάχνα της και εμπεδώνεται μέρα με τη μέρα, τρανεύει και γιγαντώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Η ανησυχία και η μέριμνα της πολύτεκνης μάνας γίνεται το πέπλο προστασίας για τα παιδιά της, ενώ η συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης και η χαρά της μητρότητας δραστηριοποιούν τη μόνιμη έγνοια της και την ακάματη εγρήγορσή της. Ο ψυχικός της κόσμος ενεργοποιείται προς ένα σκοπό: τη φροντίδα της οικογένειας. Οι ελπίδες, τα όνειρά της, οι σκέψεις και οι προσδοκίες της κινούνται γύρω από ένα στόχο: η πολυτεκνία να είναι συγχρόνως και καλλιτεκνία.

Σε αυτό το πρώτο στάδιο της ανάπτυξης η μητέρα καλείται να παίξει πολλούς ρόλους. Είναι για το παιδί η τροφός, το πρόσωπο που παρέχει ερεθίσματα και, παράλληλα, το προστατεύει από το βομβαρδισμό των ερεθισμάτων του περιβάλλοντος. Η σχέση μητέρας-παιδιού αποτελεί το στοιχείο με βάση το οποίο το παιδί θα διαμορφώσει γενικά την προσωπικότητά του. Η εμπειρία της αγάπης και των ερεθισμάτων που έχει το παιδί στην πρώτη παιδική ηλικία δημιουργεί για όλα τα επόμενα χρόνια ένα συναίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης.

Ο ρόλος της μητέρας στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού είναι σημαντικός τόσο για την οριοθέτηση του υπαρξιακού του εαυτού όσο και για τις ψυχολογικές ιδιότητες που θα αναπτύξει. Στην ηλικία των 2-3 ετών η μητέρα κυρίως αναλαμβάνει τη σημαντική αρμοδιότητα να εξηγήσει στο παιδί της τον κόσμο γύρω του και να το βοηθήσει να ταξινομήσει τις εμπειρίες του, να μάθει τον επεξεργασμένο λόγο, να εμπλουτίσει το λεξιλόγιο και τις προτάσεις που χρησιμοποιεί και να εμπεδώσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Η ευθύνη της πολύτεκνης μάνας είναι ακόμα μεγαλύτερη, γιατί οι φροντίδες αυτές προσφέρονται ισότιμα σε πολλές κατευθύνσεις.

Αργότερα στην ηλικία των 3-5 ετών, η μητέρα είναι αυτή που θα οδηγήσει με παιδαγωγική ευστοχία τα παιδιά της στον παιδικό σταθμό και στο Νηπιαγωγείο, ώστε να προσαρμοστούν τα παιδιά στην προσχολική τους ζωή, χωρίς σχολειοφοβία και το άγχος του αποχωρισμού και να αποκτήσουν θετική αυτοεκτίμηση. Αλλά και κατά την είσοδο των παιδιών στη σχολική ζωή η μητέρα είναι σημαντικός αρωγός και συμπαραστάτης στην εκμάθηση των βασικών σχολικών δεξιοτήτων, στην ένταξή τους στη σχολική κοινότητα και την ομάδα των συνομηλίκων. Με τη σπουδαία συμβολή της τα παιδιά εσωτερικεύουν στάσεις, αξίες, συμπεριφορές και ηθικούς κανόνες για όλη τους τη ζωή.

Στα επόμενα ευαίσθητα χρόνια της εφηβείας, όπου αμφισβητούνται από τους νέους τα πάντα, η μητέρα, ενώ φαίνεται να αποκτά ένα δευτερεύοντα ρόλο, στην πραγματικότητα παραμένει η ειρηνοποιός δύναμη και το ασφαλές καταφύγιο των εφήβων. Η σχέση με τους γονείς και, ιδίως, με τη μάνα ενισχύουν την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση που τόσο χρειάζεται στην ηλικία αυτή.

Η μητέρα, όμως, εκτός από πυξίδα καθοδήγησης των παιδιών, λειτουργεί και ως συνεκτικός κρίκος της πολύτεκνης οικογένειας, με τη συγχωρητικότητα, την ανοχή και την υπομονή της. Δημιουργεί με τη συναισθηματική θέρμη της μέσα στην οικογένεια το κατάλληλο κλίμα για να ανθίσουν τα λουλούδια της δημιουργικότητας, της αλληλοπεριχώρησης και της αγάπης. Με σεβασμό, με διακριτικό έλεγχο, με αποδοχή και δημοκρατικότητα υποστηρίζει τα παιδιά της και τα βοηθά να αυτονομηθούν και να χειραφετηθούν, ώστε να γίνουν χρηστοί πολίτες και δημιουργικοί άνθρωποι.

Με το ρόλο της αυτό η πολύτεκνη μητέρα αναδεικνύεται ως πρωτεργάτης στη βιολογική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών της. Από την «εξ απαλών ονύχων» ανατροφή και διαπαιδαγώγηση τους γίνεται η κινητήρια δύναμη της ζωής και μέσα από τη δική τη συμπεριφορά αναπαράγονται οι αξίες, τα ήθη, η γλώσσα και τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά του λαού μας. Για αυτό η κοινωνική και πολιτισμική συμβολή της είναι κεφαλαιώδης.

Αν προσθέσει κανείς σε όλα αυτά και τον ενορχηστρωμένο συντονισμό που κάνει η πολύτεκνη μάνα για να εξισορροπήσει τις οικονομικές και τις καταναλωτικές ανάγκες της οικογένειας, ώστε όλα τα παιδιά να απολαύσουν μια όσο γίνεται καλύτερη ζωή και να διασφαλίσουν ένα όσο γίνεται καλύτερο μέλλον, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι είναι μια ηρωίδα της καθημερινότητας.

Ασφαλώς, όμως, η μητρότητα, και ιδίως η πολυτεκνία, έχει τις δικές της προϋποθέσεις. Δε θα πρέπει να είναι τυχαία και απερίσκεπτη κατάσταση, αλλά συνειδητή και ώριμη επιλογή. Οι κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί θεσμοί της οργανωμένης πολιτείας θα πρέπει να εκπαιδεύουν σωστά τη νέα γυναίκα για το νέο της ρόλο με τη συνδρομή πνευματικών ανθρώπων, ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών.

Η πολύτεκνη μητέρα, χρειάζεται επιτακτικά την κοινωνική βοήθεια του κράτους, που θα πρέπει να είναι περισσότερο απλόχερη απέναντί της με διάφορες οικονομικές παροχές και διευκολύνσεις, θεσμοθετημένες για τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Είναι αναγκαία η στήριξη της οικογένειας με θεσμούς, όπως οι βρεφονηπιακοί και οι παιδικοί σταθμοί, οι μακροχρόνιες άδειες κύησης και ανατροφής, τα μέτρα ενίσχυσης του οικογενειακού εισοδήματος, η καταπολέμηση της ανεργίας και ουσιαστικά προνόμια ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών. Η στήριξη της οικογένειας είναι σοβαρή πολιτική επιλογή και θα πρέπει η ίδια η κοινωνία να την απαιτήσει και να την επιβάλει διεκδικητικά.

Και, τέλος, η οικογένεια της πολύτεκνης μητέρας θα πρέπει να την περιβάλει με περισσή στοργή και φροντίδα και να την υποστηρίζει στα νέα της καθήκοντα. Η ενότητα και η σύμπνοια του ζευγαριού και η συμμετοχή του συζύγου στην ανατροφή των παιδιών είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ισορροπημένη λειτουργία της οικογένειας.
Με αίσθηση αναξιότητας απέναντί σας σκύβω και σας φιλώ με εκτίμηση για όλα αυτά τα «θαύματα» και τα «θαυμαστά» που αθόρυβα, στωικά, γενναία, αλλά με περισσή φροντίδα επιτελείτε μέσα στις γωνιές του ευλογημένου σπιτικού σας, για την καθημερινή μέριμνα του νοικοκυριού, του φαγητού, των παιδιών, για τις παράλληλες δραστηριότητές σας, επαγγελματικές και κοινωνικές, για τη μαγική σας δύναμη να ειρηνεύεται και να εμψυχώνεται το οικογενειακό περιβάλλον, όπως μόνο εμείς οι γυναίκες ξέρουμε να κάνουμε, για όλα αυτά τα «μικρά» που είναι τόσο μεγάλα και σημαντικά και δίνουν σάρκα και οστά στο συναίσθημα και στην αγάπη.

Γνωρίζουμε όλοι καλά ότι η μεγαλύτερη ανταμοιβή των κόπων σας είναι η λάμψη στα μάτια των παιδιών σας, το χαμόγελό τους, η πρόοδος και η ευτυχία τους. Και γνωρίζουμε καλά όλοι ότι κι αν βρισκόσασταν μπροστά στο δίλημμα μιας πλούσιας και ήσυχης προσωπικής ζωής με όλα τα αγαθά της γης, εσείς και πάλι χωρίς δισταγμό τον ευλογημένο «Παράδεισο» της μεγάλης σας οικογένειας θα επιλέγατε. Και είστε διπλά καλότυχες για αυτό!

Σας εύχομαι να πορεύεστε πάντα με αισιοδοξία και ελπίδα στο δρόμο του καθήκοντος και της ευτυχίας! Σας οφείλουμε πολλά!

Το ΔΣ του Συλλόγου.